Voorgeschiedenis
Zolang als ik me kan herinneren teken en schilder ik graag. Ik heb 2 jaar de Lerarenopleiding Tekenen en Textiele Werkvormen in Utrecht gevolgd. Ik wilde geen leraar worden, maar heb in die periode de nodige basistechnieken kunnen oefenen. Daarna, tijdens mijn studie Engels, bleef ik wel schilderen, maar ik wilde dat iedereen het mooi zouden vinden. Aan die eis kun je nooit voldoen, smaken verschillen. Ik had er geen plezier meer in.
Tijdens een periode van 13 jaar (kantoor en 3 kinderen), kwam er weinig van schilderen. Ik kon mijn creatieve ei vooral kwijt in het maken van kinderkleertjes en verkleedkleding.
Op kantoor mochten we cursussen volgen. Zo kwam ik terecht bij een persoonlijke coach. Als thema werkten we aan de combinatie “werken en moederschap”. Bij haar heb ik ontdekt dat schilderen heel belangrijk voor me is. Ik ben erg visueel ingesteld en droom veel. Ik ben gaan mediteren en ook hierin wemelde het van de “beelden” die mij iets leken te vertellen. Bij mijn coach leerde ik me uiten d.m.v. schilderen. Samen kwamen we er achter dat ik niet op mijn plaats zat op kantoor. Het ontroerde haar (zelf ook beeldend kunstenaar) hoe ik mijn innerlijke wereld op papier zette. Mede door haar heb ik besloten de drukke Randstad (én mijn baan) te verlaten, (mijn man had dit plan al langer in zijn hoofd, maar zoiets is een grote stap).
Ik schilder nu voor mijzelf; het is mijn uitlaatklep. Ik werk op doek met acrylverf. Meestal begin ik gewoon, intuïtief, op een nieuw doek, zonder vooraf te bedenken of het zal lukken en of anderen het mooi zullen vinden. Ik vind nog steeds inspiratie in mijn dromen en beelden die tijdens meditatie opkomen, maar ook de kunst en cultuur van Afrikaanse-en andere oerstammen intrigeren mij. Het verrassende is dat mijn kunst veel puurder/authentieker is geworden, nu ik niet meer aan de verwachtingen van anderen probeer te voldoen.
Sinds onze verhuizing heb ik mijn eigen werkplaats en schilder zoveel mogelijk. Dit heeft als resultaat dat mijn schilderkunst zich verder heeft ontwikkeld. Ik ben steeds productiever geworden. Het ging zó goed, dat ik, mede door enthousiaste reacties van anderen, het aandurfde mijn werk voor een breder publiek toegankelijk te maken. Galerie Het Kunstpunt in het oude postkantoor was een prachtige gelegenheid om (vanaf 2008) mijn schilderkunst te tonen. De leuke en leerzame reacties tijdens het drukbezochte meiweekend van kunstomdalfsen hebben mij gestimuleerd om zo door te gaan.